Siz hiç hayal kurdunuz mu? Ya da hayallerinizin peşinden gittiniz mi? Peki, aramızda kaç kişi hayallerinin peşinden gitti ve hayalini gerçeğe dönüştürdü? Sizi bilmem ama ben birçok hayalimin peşinden gittim, birçoğunu gerçekleştirdim ve hala da çabam, uğraşım bu yönde… Küçüklükten başlamıştı hayallerime yolculuğum. Önce şiirlerle tanıştım, okudum. Sonra yazdım, yarışmalara katıldım dereceler aldım. Sonra istediğim mesleğin peşinde gecemi gündüzüme kattım ve nihayet bir öğretmen oldum. Bu yeter miydi? Hayır, elbet öğretmen olmak birçok yüreğe dokunmak, birçok yürekte uçmaya hazır hayallere kanat olabilmekti. Yaptığın işte en iyi olabilmekti. Yıllarca hayalini kurduğun bu kutsal mesleğin hakkını verebilmekti. Tüm çabam bunun içindi. Hayal kurabilen çocuklar, hayalinin peşinden giden nesiller görebilmekti. Hala da tüm uğraşlarım bu yönde. Sonra bilgilerimi, tecrübelerimi daha çok kişiyle paylaşmak için ufaktan yazmaya başladım. Ne mutlu bana, bir kişinin bile yüreğine dokunabildiysem ki, biliyorum birçok kişi var yüreğimizin birlikte attığı çok şükür. Yine bir anne olarak çocuklarımın hayallerine ulaşmaları için onların hayaline kanat olabilmek için tüm gayretim. Ne güzeldir hayaller kurmak ve hayallerinin peşinden koşmak. Tabi bu demek değildir ki hayal dünyasında yaşamak. Bu demek değildir ki her hayal her zaman gerçek olacak. Bazen çok ama çok isteyip, hayalini kurduğumuz ama olmayan, olduramadığımız şeyler de olacak elbet. Herkesin vardır yüreğinde bir ukdesi. Baktığımızda en çok da eğitim hayatında istediği imkânları yakalayamayan, maddi anlamda zorluklarla yetişmiş bireylerin, ebeveyn olduklarında çocuklarında genelde bu konularda ısrarcı olduklarını görüyoruz. İçimizdeki ukdelerimiz bazen öyle derin izler bırakmıştır ki, evlatlarımızda benzer durumları yaşamasın diye çırpınır dururuz. Oysaki belki de ebeveynlikteki en büyük hatayı da burada yapıyoruzdur. Kendi yaşadığımız hayat deneyimlerini çocuğumuzun yaşamasına fırsat vermiyoruz. Her imkanı önlerine seriyoruz. Belki de onların hayal kurmalarına bile izin vermiyoruz bazılarımız. Kimilerimiz çocuğumuzun her istediğini(sözde hayalini) yerine getiriyor, kimilerimiz daha çocuğumuz istemeden tüm imkânlarımızı seferber ediyoruz. Oysa bir izin versek, bir müsaade etsek de çocuklarımız bir şeylerin eksikliğini hissetseler, hayaller kursalar, bazı problemler ve zorlukları görseler, kendileri çözüm üretseler. Bıraksak da çocuklarımız da hayallerinin peşinden gitseler. Belki de hayallerinin yolunda güçlüklerden beslenecekler, daha da çok güçlenecekler. Her duruma karşı hazırlıklı olup, hızlı ve doğru kararlar alabilecekler. Ah bir bıraksak… Yıllardır ara ara konuşurum gençlerle. Hayallerini sorarım; Aldığım cevaplar birbirine çok benzer; son model telefon, araba, çok para kazanmak, lüks bir yaşam… Ne kadar maddelerle mutluluğu bütünleştirmişiz ki çocuklar da kendilerini mutlu edecek hayallerin maddelerden geçtiğine inanmışlar maalesef. Tüm hayallerini bunun üstüne kurmuşlar neredeyse. Oysaki daha yaşamın ilk yıllarında ne kadarda güzel hayaller kurar çocuklar. Onların hayalinde her şey mümkündür ve her şeyin çözümü vardır. Bazen en iyi arkadaşları bir ayıcık, en hızlı koşan atları bir sopa, en yükseğe uçan rengarenk kanatlı hayalleri vardır. Çocuklar küçük yaşlardan itibaren(2-5) hayal kurmaya, hayali arkadaşlar edinmeye başlarlar. Daha sonraki süreçte hayalleri biraz daha gerçekçi olmaya başlar. Tüm bu evrelerde ebeveynler olarak bize düşen de onları dinlemek, anlamak ve hayal güçlerini geliştirmeye yardımcı olmaktır. Sürekli yapılandırılmış bir ev ortamı yerine daha esnek bir ortam sunmalıyız. Oyun hamurları, yapbozlarla oynamasına, resim yapmasına fırsat vermeliyiz. Birlikte müzikler dinlemeli, yeni şarkılar oluşturabilmeliyiz. Bol bol kitap okumalı, bazen de yeni hikayeler ve masallar anlatmalıyız. Çocuklarımızın bize masallar ve hikayeler anlatmasına olanak sunmalıyız. Bize hayallerinden bahseden çocuğumuza, “Hadi canım oradan, bu söylediğin imkansız.’’, “Saçmalama öyle şey olur mu?’, “Kim? Sen mi yapacaksın bütün bunları?’’ vb. gibi alaycı ve çocuğun ümidini, hevesini kırıcı bir tavırdan uzak durmak da bu süreçte çocuğumuza yapacağımız en büyük iyiliklerden olur diye düşünüyorum. Hayaller olmasaydı hayat ne kadar da anlamsız ve sıkıcı olurdu değil mi? Bazen hiç olmayacak durumları hafızamızda, gözümüzün önünde canlandırmak bile anlık mutluluklar sunabilmekte, bir de hayallerin gerçek olduğunu düşünün? Ne güzel olur. Çocuklarımızın hayallerine kanat olabilmek, onlar adına yapacağımız en büyük yatırımlarımızdan birisi olur. Zorlu hayat yolunda bizlere düşen;çocukların elinden tutmak yerine, yollarına ışık tutan olabilmek. Düştüklerinde yanlarında olup kalktığını görebilmek.  Bizler çocuklarımızın hayallerine tanık olurken,onlarda hayal kurmanın kazandırdıklarıyla,her zorluğun üstesinden gelebilecek yeterlikte ve her konuda fikir sahibi olan, kendi hayalinin peşinden koşarken, başkalarının hayallerine çelme takmayan adil ve dürüst bireyler olma yolunda ilerleyeceklerdir.Çocuklarımızda olmasını istediğimiz en büyük erdemlerdir aynı zamanda bunlar. Öyleyse hadi gelin çocuklarımızla birlikte hayaller kuralım, çocuklarımızın hayallerine kanat olalım, onları en güzel ve mutlu yarınlara uçuralım. Her daim bir hayaliniz olsun efendim,geleceğe umut vadetsin…