scale up vize
vize
Zeynep Dere/ÇOCUK GELİŞİMİ VE EĞİTİMİ UZMANI, AİLE DANIŞMANI
Köşe Yazarı
Zeynep Dere/ÇOCUK GELİŞİMİ VE EĞİTİMİ UZMANI, AİLE DANIŞMANI
 

RUHUMUZA SAĞLIK…!

RUHUMUZA SAĞLIK…! Her yıl 10 Ekim tarihi Dünya Ruh Sağlığı Günü olarak kutlanıyor. Bu sebeple bende bu yazımın konusunu buradan seçtim. İnsan olarak baktığımızda iki kelimeden oluşan  ruh sağlığı, aslında içinde o kadar çok etki, tepki, etkileşim, duygu, his, acı, neşe, gibi çok ve  karmakarışık duygu durumlarını barındırıyor ki, ne yazmakla ne anlatmakla bitmez… Daha anne karnında başlar ruh sağlığımızın oluşum hikâyesi. 7 kuşak geriden bile alabileceğimiz genetik kodların yanı sıra, çevresel etmenler, annemizin ruh ve beden sağlığı, yedikleri, içtikleri, işittikleri, hissettikleri, her şey ama her şey bizim ruh sağlığımızın oluşum hikâyesinde bir kelime veya uzun uzun cümleler olabiliyor. Doğuma kadar anne karnında bir çok açıdan korunuyorken bile, annemizin yaşama dair olumlu/olumsuz her durumundan ziyadesiyle etkileniyoruz. Ama esas maceramız, hayatta kalma mücadelemiz doğduktan sonra başlıyor.  Daha bebekken annemiz, babamız bizi her ağladığımızda kucağına almış mı, yüzümüze sevgiyle bakmış mı, uykusuz bıraktığımız gecelerde bile merhametle bizi sarmalamış mı? Bırakın anne babamızı, evdeki ya da çevredeki diğer bireyler bize nasıl bir duyguyla yaklaşmış? bize o en savunmasız olduğumuz, her şeyi anladığımız ama anlatamadığımız zamanlarda ne söylemişler, nasıl bakmışlar? Nasıl bir ses tonuyla yaklaşmışlar? Hepsi ama hepsi ruh sağlığımızda birer nokta, virgül, hece, kelime oluyor. Negatif mi yoksa pozitif mi etki oluşturacağı da genellikle maruz kaldığımız muameleyle doğru orantılı. Ne taşımak zorunda olduğumuz genleri, ne içinde var olduğumuz aileyi, ne yaşamak zorunda kaldığımız çevreyi seçme şansımız yok malum. İçine doğduğumuz tüm koşulların otomatik bir parçası olarak yaşama tutunmaya çalışıyoruz. Kimimiz bu yaşam mücadelesinde, elimizden gelenin fazlasıyla kanat çırparak var olmayı başarıyor ve güçlü adımlarla geleceğe yürüyoruz. Kimilerimiz de bu yaşam mücadelesinde var olanla yetinerek olduğu kadarıyla ilerliyoruz yarınlarımıza. Gelecekten umutsuz, mutsuz ve hiçbir çaba göstermeyi gerekli bulmadan. Evet, kendi hayatımıza dair ana öğeleri seçemiyoruz belki, ama bu demek değildir ki kendi ayaklarımız üzerine bastıkça tüm bu koşulların etkilerini olumlu yönde değiştiremeyeceğiz. Bazen bir tek söz, bir tek bakış, bir tek kişi değil bir insanı, binlerce insanı ve tüm yaşamlarını değiştirip dönüştürebilir. Kelebek etkisi misali bizim küçük bir çabamız, büyük karşılıklar bulabilir.  Yaşam koşullarımızı, hayat deneyimlerimizi, hayata dair beklentilerimizi ve umutlarımızı ne kadar gerçekleştirilebilir olarak görür ve mümkün olacağına inanırsak, kendi çocuklarımız ve gelecekleri için de o kadar iyileştirebiliriz yaşam şartlarını diye düşünüyorum. Unutmayalım ki, herkes dört dörtlük yaşam koşullarında yetişip büyümedi ama herkesin düşünen bir beyni, hisseden bir kalbi, karar verebilen bir iradesi var. Herkes bu özelliklere sahip kimisi dövünüp, şikayetlenip durumu değiştirmek için hiçbir çaba sarf etmezken, kimileri de gerçekten hayatına küçük/büyük dokunuşlarla değişim ve dönüşümleri gerçekleştirebilmekte. Ebeveynler olarak içinde büyüdüğümüz aile ve koşullar ne olursa olsun, ebeveyn olduğumuzu, bizim ruhsal anlamda sağlıklı olduğumuzda, sağlıklı olarak yetiştirebileceğimiz evlatlarımız olduğunun bilincinde olarak yaşayalım. Unutmayalım ki bizler neye nasıl bakarsak evlatlarımıza da ancak onu gösterebiliriz. Bizler yaşamdan ne anlıyorsak evlatlarımıza da onu anlatabiliriz. Bugün bizler sağlam duruşlu ebeveynler olmalıyız ki evlatlarımızı da yarınlara sağlam adımlarla yürümeyi öğretebilelim. İnanın çok fazla sıkıntılarım ve derdim var diyen birisine sorsak(ölüm, hastalık vb hariç tutuyorum) anlat bize nedir seni bu kadar üzen şeyler diye, bize anlatırken çoğuyla yüzleştiği dertlerinin aslında hiiiiç o kadar abartmaya değer olmadığını görecektir. Ruhumuzu nelere teslim ediyoruz, ne için kim için yıpratıyoruz? İyi analiz etmek lazım. Ruhumuz bizim bugünümüz, evlatlarımızın yarınları olarak çok kıymetli ve eşsiz… Elbette şu hayatta gücümüzün üstünde unsurlar var ama biz insanoğlunun da istedikten sonra yapamayacağı hiçbir şey yok. Her sorunun, her olayın, her durumun bin bir türlü çözümü var, biliriz, yeter ki çözmek isteyelim. Yeter ki bize rahatsızlık verdiğini düşündüğümüz durumlardan gerçekten kurtulmak isteyelim. Hayat bizim yollarımıza güller sermedi belki, ama bizler gelecek yolculuğunda evlatlarımızın yollarına ışık olacak birçok deneyimler ve kazanımlar edindik, ediniyoruz… Herkese zorlu hayat yolculuğunda sağlam ve sağlıklı bir ruh yapısı ile  mutlu yarınlar diliyorum…
Ekleme Tarihi: 12 Ekim 2021 - Salı
Zeynep Dere/ÇOCUK GELİŞİMİ VE EĞİTİMİ UZMANI, AİLE DANIŞMANI

RUHUMUZA SAĞLIK…!

RUHUMUZA SAĞLIK…!

Her yıl 10 Ekim tarihi Dünya Ruh Sağlığı Günü olarak kutlanıyor. Bu sebeple bende bu yazımın konusunu buradan seçtim.


İnsan olarak baktığımızda iki kelimeden oluşan  ruh sağlığı, aslında içinde o kadar çok etki, tepki, etkileşim, duygu, his, acı, neşe, gibi çok ve  karmakarışık duygu durumlarını barındırıyor ki, ne yazmakla ne anlatmakla bitmez…


Daha anne karnında başlar ruh sağlığımızın oluşum hikâyesi. 7 kuşak geriden bile alabileceğimiz genetik kodların yanı sıra, çevresel etmenler, annemizin ruh ve beden sağlığı, yedikleri, içtikleri, işittikleri, hissettikleri, her şey ama her şey bizim ruh sağlığımızın oluşum hikâyesinde bir kelime veya uzun uzun cümleler olabiliyor.


Doğuma kadar anne karnında bir çok açıdan korunuyorken bile, annemizin yaşama dair olumlu/olumsuz her durumundan ziyadesiyle etkileniyoruz. Ama esas maceramız, hayatta kalma mücadelemiz doğduktan sonra başlıyor.


 Daha bebekken annemiz, babamız bizi her ağladığımızda kucağına almış mı, yüzümüze sevgiyle bakmış mı, uykusuz bıraktığımız gecelerde bile merhametle bizi sarmalamış mı?
Bırakın anne babamızı, evdeki ya da çevredeki diğer bireyler bize nasıl bir duyguyla yaklaşmış? bize o en savunmasız olduğumuz, her şeyi anladığımız ama anlatamadığımız zamanlarda ne söylemişler, nasıl bakmışlar? Nasıl bir ses tonuyla yaklaşmışlar?

Hepsi ama hepsi ruh sağlığımızda birer nokta, virgül, hece, kelime oluyor. Negatif mi yoksa pozitif mi etki oluşturacağı da genellikle maruz kaldığımız muameleyle doğru orantılı.

Ne taşımak zorunda olduğumuz genleri, ne içinde var olduğumuz aileyi, ne yaşamak zorunda kaldığımız çevreyi seçme şansımız yok malum. İçine doğduğumuz tüm koşulların otomatik bir parçası olarak yaşama tutunmaya çalışıyoruz. Kimimiz bu yaşam mücadelesinde, elimizden gelenin fazlasıyla kanat çırparak var olmayı başarıyor ve güçlü adımlarla geleceğe yürüyoruz. Kimilerimiz de bu yaşam mücadelesinde var olanla yetinerek olduğu kadarıyla ilerliyoruz yarınlarımıza. Gelecekten umutsuz, mutsuz ve hiçbir çaba göstermeyi gerekli bulmadan.
Evet, kendi hayatımıza dair ana öğeleri seçemiyoruz belki, ama bu demek değildir ki kendi ayaklarımız üzerine bastıkça tüm bu koşulların etkilerini olumlu yönde değiştiremeyeceğiz.
Bazen bir tek söz, bir tek bakış, bir tek kişi değil bir insanı, binlerce insanı ve tüm yaşamlarını değiştirip dönüştürebilir. Kelebek etkisi misali bizim küçük bir çabamız, büyük karşılıklar bulabilir. 
Yaşam koşullarımızı, hayat deneyimlerimizi, hayata dair beklentilerimizi ve umutlarımızı ne kadar gerçekleştirilebilir olarak görür ve mümkün olacağına inanırsak, kendi çocuklarımız ve gelecekleri için de o kadar iyileştirebiliriz yaşam şartlarını diye düşünüyorum.

Unutmayalım ki, herkes dört dörtlük yaşam koşullarında yetişip büyümedi ama herkesin düşünen bir beyni, hisseden bir kalbi, karar verebilen bir iradesi var. Herkes bu özelliklere sahip kimisi dövünüp, şikayetlenip durumu değiştirmek için hiçbir çaba sarf etmezken, kimileri de gerçekten hayatına küçük/büyük dokunuşlarla değişim ve dönüşümleri gerçekleştirebilmekte.
Ebeveynler olarak içinde büyüdüğümüz aile ve koşullar ne olursa olsun, ebeveyn olduğumuzu, bizim ruhsal anlamda sağlıklı olduğumuzda, sağlıklı olarak yetiştirebileceğimiz evlatlarımız olduğunun bilincinde olarak yaşayalım. Unutmayalım ki bizler neye nasıl bakarsak evlatlarımıza da ancak onu gösterebiliriz. Bizler yaşamdan ne anlıyorsak evlatlarımıza da onu anlatabiliriz. Bugün bizler sağlam duruşlu ebeveynler olmalıyız ki evlatlarımızı da yarınlara sağlam adımlarla yürümeyi öğretebilelim.


İnanın çok fazla sıkıntılarım ve derdim var diyen birisine sorsak(ölüm, hastalık vb hariç tutuyorum) anlat bize nedir seni bu kadar üzen şeyler diye, bize anlatırken çoğuyla yüzleştiği dertlerinin aslında hiiiiç o kadar abartmaya değer olmadığını görecektir.


Ruhumuzu nelere teslim ediyoruz, ne için kim için yıpratıyoruz? İyi analiz etmek lazım. Ruhumuz bizim bugünümüz, evlatlarımızın yarınları olarak çok kıymetli ve eşsiz…

Elbette şu hayatta gücümüzün üstünde unsurlar var ama biz insanoğlunun da istedikten sonra yapamayacağı hiçbir şey yok. Her sorunun, her olayın, her durumun bin bir türlü çözümü var, biliriz, yeter ki çözmek isteyelim. Yeter ki bize rahatsızlık verdiğini düşündüğümüz durumlardan gerçekten kurtulmak isteyelim.

Hayat bizim yollarımıza güller sermedi belki, ama bizler gelecek yolculuğunda evlatlarımızın yollarına ışık olacak birçok deneyimler ve kazanımlar edindik, ediniyoruz…
Herkese zorlu hayat yolculuğunda sağlam ve sağlıklı bir ruh yapısı ile  mutlu yarınlar diliyorum…

Yazıya ifade bırak !
Okuyucu Yorumları (0)

Yorumunuz başarıyla alındı, inceleme ardından en kısa sürede yayına alınacaktır.

Yorum yazarak Topluluk Kuralları’nı kabul etmiş bulunuyor ve turkishpress.co.uk sitesine yaptığınız yorumunuzla ilgili doğrudan veya dolaylı tüm sorumluluğu tek başınıza üstleniyorsunuz. Yazılan tüm yorumlardan site yönetimi hiçbir şekilde sorumlu tutulamaz.
Sitemizden en iyi şekilde faydalanabilmeniz için çerezler kullanılmaktadır, sitemizi kullanarak çerezleri kabul etmiş saylırsınız.